Mijn eerste stappen

Ik ben bijna 7. En vrijdag 9 oktober 2009 deed ik mijn eerste stapjes. Nou ja, mijn eerste échte stapjes. Mentaal was ik er al zo’n 2,5 jaar mee bezig. Maar ja, denken en doen is iets anders. Die vrijdag lukte het me eindelijk om te gaan staan én te lopen! De wereld ligt aan mijn voeten… Ik kan haast niet wachten!

 

In de nagenoeg 7 jaar als ondernemer heb ik een mooie reis gemaakt. Met anderen, maar ook met en in mezelf. Het moment dat ik ging ondernemen viel namelijk nagenoeg samen met het moment dat ik niet meer om mezelf heen kon. Ik besloot diep in mezelf te duiken. Eerst met een personal coach. Daarna op een aantal andere manieren. En ook het contact met zakelijke relaties leerde me steeds iets. Eenmaal enigszins bekend met je innerlijke wegen maakt nieuwsgierig. Ik wil niet meer stoppen. Ook al was en is het soms een lastig en zelfs pijnlijk proces. Vallen en opstaan…

 

De drempels die ik tegen kwam brachten me inzicht. (Ooit leerde ik dat áchter de pijn het cadeautje ligt.) Niet altijd meteen, maar op termijn onvermijdelijk. Sommige drempels blijven terugkomen. Ze vormen het thema in je leven. Vaak komen ze terug op een andere manier. Dat maakt ze lastig te herkennen. Maar het zegt me ook dat ik mezelf dus blijf ontwikkelen.

 

Eén van die hardnekkige drempels heeft te maken met de manier waarop ik naar mezelf kijk. Tsjonge, wat kan dat soms in de weg zitten! En poeh, wat is het in die momenten moeilijk om voor mezelf te gaan staan.

 

Deze zomer zat het me ook behoorlijk dwars. Meer dan in de ruim 2 jaar ervoor. Ik dacht steeds dat ik er wel zou komen. En ondertussen die stappen maar uitstellen. Ongemerkt was ik dus ´ineens´ een aantal jaar verder.

 

Nu kon ik er niet meer onderuit; het was tijd. Eindelijk. Ik heb mijn agenda gepakt en ben gaan plannen. Vrijdag de 9e was het dan zover. Het was mijn eerste echte officiële ‘Cuny-werkt-aan-haar-boek-dag’. Ik stuurde de mensen die ik hiervoor wil interviewen een e-mail. Met de vraag of ze willen meewerken. En zette zo, na 7 jaar tekstschrijverschap, mijn eerste stappen.

 

Leren lopen en staan vergt geduld. Geduld dat ik vooral met en voor mezelf zal moeten hebben. Ik kan haast niet wachten!

 

« terug naar overzicht

Blogumns