De mens achter de ondernemer
“De kunst van ondernemen is jezelf steeds weer opnieuw uitvinden. Zonder daarbij jezelf te verliezen.”
Als zelfstandig tekstschrijver heb ik de afgelopen 7 jaar veel verschillende mensen gesproken. Die allemaal een verhaal hebben. Omdat ze uniek zijn in wie ze zijn en hoe ze doen wat ze doen. Ik heb gemerkt dat als je in een gesprek echt van hart tot hart durft te luisteren en te spreken, je hele mooie dingen tegenkomt. De impact van zo’n gesprek kan groot zijn. Het is zelfs mogelijk dat het je verandert. Al is het soms maar voor heel even. Een wijziging in de manier waarop je naar iets of iemand kijkt. Een wijziging in je manier van denken.
Tegelijkertijd verschillen we in essentie vaak niet zo heel veel van elkaar. We streven allemaal naar een bepaalde basis in ons leven, proberen te leven volgens bepaalde waarden. Iedereen doet dat op zijn of haar eigen manier.
Mooi hè! Dat is wat mij drijft in mijn ondernemerschap, wat mij inspireert. En dat is ook wat maakt dat ik me op dit moment (as we speak) in een proces bevind waarin het gaat over verandering. Want écht werken vanuit mijn gevoel – en niet alleen maar vanuit de ratio – wordt steeds onvermijdelijker voor mij. Ik zit dus midden in ‘het mezelf opnieuw uitvinden’ (en geloof me, het is niet de eerste keer).
Dat werkt overigens pas echt goed als je er niet te hard aan trekt. Dat klinkt tegenstrijdig, maar ik heb ervaren dat het nu eenmaal zo werkt. In zo’n periode (maar natuurlijk altijd) is het zaak om goed voor jezelf te zorgen, lief te zijn voor jezelf. Soms betekent dit dat je je hoofd leegmaakt door rust te nemen of bijvoorbeeld een grote opruimactie thuis en/of op kantoor houdt en soms dat je iets totaal anders gaat doen om je te laten inspireren door een andere omgeving. Maar soms ook dat je jezelf eens goed bekijkt en afspraken met jezelf maakt. Niet vanuit een ‘moeten’, maar om duidelijkheid en orde te scheppen.
De afspraak die ik bijvoorbeeld met mezelf heb gemaakt is dat ik het laatste kwartaal van 2009 nu eindelijk eens met mijn boek aan de slag zou gaan. Dus: ik zette een kruis op een aantal dagen in mijn agenda. Op die dagen werk ik aan mijn boek, punt. En, geloof het of niet, nu ik eenmaal die stap heb gezet en erover spreek met mensen komen er ongevraagd of –gezocht allerlei inspirerende mensen op mijn pad. Die een bijdrage kunnen leveren aan mijn boek, of waarmee ideeën ontstonden over nog een ander boek. Wauw!
Soms duurt het echt wel even voordat je zover bent. Het blijft een precaire balans, die tussen hoofd en hart. Het lijkt dan alsof je door een periode heengaat waarin je alleen pijn, angst of weerstand kunt voelen. Geen nood. Dit is heel normaal. Sterker nog, ik heb geleerd dat zo’n periode altijd de voorbode is van iets moois. Een nieuwe periode waarin de juiste dingen gebeuren, waar je zo aan toe was. Om met één van mijn inspiratoren te spreken: “Achter de pijn ligt het cadeautje.” [Erica Nap, Murali]
